historia


23 BAZA LOTNICZA sformowana zosta³a 01 stycznia 2001 r. Rozkazem
Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Nr Pf – 153 z dnia 28 listopada
2000 r.

23 Baza Lotnicza i 1 eskadra lotnictwa taktycznego powsta³y w miejsce
rozformowanego
1 pu³ku lotniczego „Warszawa”, tym samym dziedzicz±c tradycje tej
jednostki.
1 pu³k lotnictwa my¶liwskiego „Warszawa” sformowany zosta³ w Grigoriewskoje w
1943 roku. W dniu 15 maja 1993 roku rozkazem Ministra Obrony Narodowej do swych
tradycji do³±czy³ tradycje:

  • 7 Eskadry My¶liwskiej im. Tadeusza Ko¶ciuszki 1918 – 1921
  • 19 Eskadry My¶liwskiej 1919 – 1921
  • 111 Eskadry My¶liwskiej 1 Pu³ku Lotniczego 1921 – 1929
  • 113 Eskadry My¶liwskiej 1 Pu³ku Lotniczego 1933 – 1939
  • 145 Dywizjonu My¶liwskiego Warszawskiego 1940
  • 303 Dywizjonu My¶liwskiego im. Tadeusza Ko¶ciuszki 1940 – 1947
  • 316 Dywizjonu My¶liwskiego Warszawskiego 1941 – 1947

7 Eskadra My¶liwska im. Tadeusza Ko¶ciuszki wywodzi siê z III Eskadry Lotniczej
sformowanej 7 listopada 1918 roku samorzutnie przez jej pilotów na lotnisku
Rakowice pod Krakowem. Jej pierwszym dowódc± zosta³ kpt. Karol Stelmach.
Faktycznie jednak dowodzi³ kpt. pil. Camillo Perini. Wkrótce eskadra zosta³a
przebazowana w rejon Lwowa, gdzie toczy³y siê ciê¿kie walki z Ukraiñcami. W dniu
21 grudnia 1918 roku eskadrê przemianowano na 7 Eskadrê Lotnicz± i w³±czono do
II Grupy Lotniczej, któr± dowodzi³ kpt. pil. Stefan Bastyr.

Od 1 stycznia 1919 roku 7 Eskadr± dowodzi³ por. pil. Jerzy Borejsza. Piloci
eskadry wyró¿nili siê w walkach o Lwów i Galicjê wschodni±. Prowadzili
rozpoznanie oraz atakowali wojska ukraiñskie.

Samoloty bêd±ce na wyposa¿eniu 7 Eskadry My¶liwskiej
Fokker E.V 185/18 Ansaldo A.1 Balilla Albatros D.III(OEF)
 

W marcu dowódc± s³awnej ju¿ 7 Eskadry zosta³ bardzo zas³u¿ony oficer por.
Stefan Stec. On to jako pierwszy umie¶ci³ bia³o – czerwon± szachownicê na swoim
samolocie. Dowodzenie po nim przej±³ por. pil. Ludomi³ Rayski. W lecie 1919 roku
eskadrê przezbrojono w samoloty my¶liwskie SPAD – 7.

SPAD – 7
Góra strony

Nazwê „ko¶ciuszkowska” nadali 7 eskadrze piloci amerykañscy, którzy
przybyli ochotniczo walczyæ w szeregach polskiego wojska. Jednak
idea utworzenia eskadry „ko¶ciuszkowskiej” narodzi³a siê ju¿ w 1914 roku w Pary¿u.
Zainicjowa³ j± wspania³y pilot. kpt. Marian Cooper. S³u¿y³ on w czasie wojny w korpusie
lotniczym „Lafayetto” oraz w elitarnej 137 Eskadrze Skantów. Pradziad
kpt.Coopera by³, podczas wojny o niepodleg³o¶æ Stanów Zjednoczonych, adiutantem
dowódcy pu³ku kawalerii i na jego rêkach zmar³ gen. Kazimierz Pu³aski.
Organizuj±c eskadrê „ko¶ciuszkowsk±” chcia³ kpt. Cooper sp³aciæ d³ug
wdziêczno¶ci narodu amerykañskiego wobec Polski za udzia³ Polaków w wojnie o
niepodleg³o¶æ Stanów Zjednoczonych. Wraz z kpt. Cooperem przyby³ do Polski p³k
pil. Cedrik E.Faunt – le – Roy oraz kilku amerykanów.

¯yczeniem Amerykanów by³o, aby skierowano ich na najtrudniejszy odcinek
frontu. Nast±pi³o to dopiero po interwencji p³k Faunt – le – Roya u Józefa
Pi³sudskiego. Amerykanie zostali skierowani do 7 eskadry. Zgodnie z ich
¿yczeniem, Minister Spraw Wojskowych w dniu 31.12.1919 r. nada³ eskadrze nazwê 7
Eskadra My¶liwska im. Tadeusza Ko¶ciuszki. Por. pil. Ellist Chess zaprojektowa³
god³o eskadry, które nawi±zywa³o do chlubnych tradycji orê¿nych Amerykanów i Polaków.

God³em eskadry by³a czapka krakowska i dwie skrzy¿owane
kosy na tle na tle bia³o – czerwonych pasów oraz wpisanych przy obwodzie ko³a 13
niebieskich gwiazdek symbolizuj±cych trzyna¶cie zjednoczonych stanów. Odt±d
god³o 7 Eskadry symbolizowa³o najwaleczniejsze jednostki, jakie istnia³y w Polskich Si³ach
Powietrznych.

Pod dowództwem p³k Faunt – le – Roya 7 Eskadra My¶liwska im. Tadeusza
Ko¶ciuszki zapisa³a wspania³y rozdzia³ w ksiêdze historii. Os³ania³a i
towarzyszy³a wojskom polskim maszeruj±cym w kwietniu 1920 r. na Kijów. Piloci
wykonywali loty na g³êbokie ty³y wojsk rosyjskich. Rozpoznawali ich pozycje i
niszczyli ich lotniska, kilku dosta³o siê do niewoli, w¶ród nich by³ kpt. pil.
Marian Cooper. Eskadra wykona³a w sumie 402 loty bojowe. Szczególnie zas³u¿y³a
siê podczas walk z konnic± Budionnego, na przedpolach Lwowa. 7 Eskadra
My¶liwska by³a najs³ynniejsz± i najbardziej waleczn± ze wszystkich eskadr z lat
wojny z Rosj± Radzieck±. Walecznych Amerykanów Marsza³ek Józef Pi³sudski
uhonorowa³ Srebrnymi Krzy¿ami Orderu Virtuti Militari.

Równie zas³u¿ona w wojnie z Rosj± Radzieck± by³a 19 Eskadra My¶liwska.
Przyby³a ona do Polski w kwietniu 1919 r. z lotnictwem B³êkitnej Armii gen.
Hallera. Dzia³ania bojowe rozpoczê³a na froncie litewsko – bia³oruskim. Lata³ w
niej ppor. pil. Stefan Pawlikowski i dwóch innych pilotów. Wykonali oni 121
lotów bojowych i odnie¶li w rejonie ¯odzina kilka zwyciêstw powietrznych.
Dzia³ali w okresie Bitwy warszawskiej na przedpolach Warszawy. Szlak bojowy 19
Eskadra My¶liwska zakoñczy³a w pa¼dzierniku 1920 r. w rejonie Miñska
(bia³oruskiego).

Samolot bêd±cy na wyposa¿eniu 19 Eskadry My¶liwskiej – Sopwitch Dolphin 21.09
Góra strony

19 maja 1921 r. po utworzeniu 1 Pu³ku Lotniczego 19 Eskadrê po³±czono z 18
Eskadr±. 7 Eskadra Lotnicza i 18 Eskadra zosta³y wcielone w jego sk³ad. 7
Eskadrê przemianowano na 111, natomiast w 1933 r. min. z pilotów dawnej 19
Eskadry utworzono 113 Eskadrê my¶liwców nocnych, której god³em by³ czarny
puchacz.

1 Pu³k Lotniczy sta³ siê jednostk± elitarn± polskiego lotnictwa. Ten elitarny
charakter jednostki, formy szkolenia wypracowane przez p³k.pil. Camillo
Perininiego, p³k pil. Jerzego Kossowskiego oraz p³k pil. Stefana Pawlikowskiego,
czyni³y z my¶liwców niezrównanych mistrzów walki powietrznej, indywidualnie i
zespo³ami, w sk³adzie klucza i eskadry.

W 1939 roku 111 i 113 Eskadra My¶liwska wesz³y w sk³ad Brygady Po¶cigowej,
której zadaniem by³a obrona Warszawy. Brygad± dowodzi³ p³k pil. Stefan
Pawlikowski. Wspólnie z mjr pil. Eugeniuszem Wyrwickim oraz pp³k pil. Leopoldem
Pamu³± opracowali oni oryginalny w skali ¶wiatowej system dowodzenia i
naprowadzania my¶liwców na cele powietrzne. Dziêki tym rozwi±zaniom Brygada
Po¶cigowa skutecznie broni³a Warszawy.

PZL P-7a samolot Brygady Po¶cigowej

Dysproporcje techniczne piloci 111 i 113 Eskadry My¶liwskiej, jak i ca³ego
lotnictwa polskiego, wyrównywali mistrzostwem pilota¿u, wol± walki i hartem
ducha. Zestrzelili oni 21 samolotów wroga. W 1939 r. ksiêgê asów my¶liwskich
utworzyli z ko¶ciuszkowskiej eskadry: kpt. pil. Zdzis³aw Krasnodêbski, por pil.
Wojciech Janusiewicz, ppor. pil. Miros³aw Feric, kpr. pil. Stanis³aw Karubin,
kpr. pil. Eugeniusz Szaposznikow.

Do tradycji bojowych warszawskich eskadr my¶liwskich nawi±zywa³ sformowanych
w maju 1940r. Na lotnisku w Lyonie I/145 Dywizjon My¶liwski Warszawski, którego
sk³ad osobowy wywodzi³ siê w znacznym stopniu z personelu 1 Pu³ku Lotniczego.
145 dywizjon osi±gn±³ jako pierwszy z jednostek polskich gotowo¶æ bojow±. W maju
1940r. broni³ Lyonu, obszaru Pary¿a, Rouen Reux, Rocheford. W krótkiej kampanii
piloci 145 Dywizjonu zestrzelili 12 samolotów niemieckich. W czerwcu zostali
ewakuowani do Wielkiej Brytanii.

W sierpniu 1940 r. spo¶ród pilotów, g³ównie 111 Eskadry My¶liwskiej
sformowany zosta³ 303 Dywizjon My¶liwski im. Tadeusza Ko¶ciuszki. Przyj±³ on
tradycje i god³o tej eskadry.

Wkrótce w³a¶nie ten dywizjon zapocz±tkowa³ kolejny, jak¿e wspania³y rozdzia³ w
Ksiêdze Bojowej Chwa³y ko¶ciuszkowskich jednostek. Odznaka Ko¶ciuszkowska
widniej±ca na samolocie lub mundurze lotnika, symbolizowa³a najwy¿sze
umiejêtno¶ci bojowe – symbolizowa³a podniebnego asa. Dywizjon Ko¶ciuszkowski w
okresie bitwy o Wielk± Brytaniê zyska³ najwy¿sze uznanie w¶ród dowódców RAF-u,
na ca³y ¶wiat rozs³awi³ imiê polskich skrzyde³.

Do koñca wojny piloci dywizjonu zestrzelili 202 samoloty Luftwaffe. By³ to
dywizjon uhonorowany przez Naczelnego Wodza gen. Sikorskiego Krzy¿em Srebrnym
Virtutii Militari. ¯adna inna jednostka Polskich Si³ Zbrojnych na Zachodzie nie
mia³a procentowo tylu kawalerów Krzy¿a Virtutii Militari co 303 Dywizjon
Ko¶ciuszkowski.

Góra strony
Hawker Hurricane , Mustang IV , Spitfire I , Spitfire II

Godny podkre¶lenia jest fakt, i¿ „Warszawscy Kosynierzy” w ci±gu 15-tu
kolejnych dni zestrzelili 44 samoloty Luftwaffe, dystansuj±c wszystkie
dywizjony RAF-u. W dniu 15 wrze¶nia 1940 r. w czasie kulminacji bitwy o Wielk±
Brytanie, ko¶ciuszkowcy zniszczyli 15 samolotów. S³awê bojow± dywizjonu tworzyli
piloci, którzy mieli na koncie kilka zwyciêstw. Nale¿± do nich: p³k.pil. Witold
Urbanowicz, p³k. pil. Witold £okuciewski, p³k. pil. Stefan Witorzeniec, p³k.
pil. Zdzis³aw Krasnodêbski, p³k. pil. Jan Zumbach i wielu innych, którzy z
najwy¿szym po¶wiêceniem bronili Londynu i innych miast brytyjskich, os³aniali
wojska inwazyjne sprzymierzonych, czy wyprawy bombowe nad Niemcy.

W Wielkiej Brytanii w lutym 1941 r. zosta³ sformowany 316 Dywizjon
Warszawski. Powsta³ on z personelu by³ych eskadr 113 i 114 a za god³o przyj±³
„Puchacza” 113 Eskadry My¶liwskiej. W 316 Dywizjonie warszawskim pe³ni³o s³u¿bê
wielu znakomitych pilotów. Latali w nim: gen. pil. Aleksander Gabszewicz
(pierwszy polski lotnik odznaczony Z³otym krzy¿em Orderu Virtuti Militari). 316
Dywizjon Warszawski broni³ Bristolu, os³ania³ okrêty wojenne na kanale La
Manche, zwalcza³ rakiety V-1 nad Londynem. Dywizjon zestrzeli³ 45 samolotów i
74 lataj±ce bomby. Ma równie¿ bogate tradycje bojowe.

Do tradycji eskadr my¶liwskich 1 Pu³ku Lotniczego nawi±za³ utworzony w Grigoriewskoje 1 Pu³k
lotnictwa my¶liwskiego. Wyrazem tego by³a to¿samo¶æ numeru „1” oraz nazwa
wyró¿niaj±ca „Warszawa”. Wielu pilotów od pocz±tku identyfikowa³o siê bardzo
mocno z tradycjami przedwojennego lotnictwa.

Podstaw± formowania 1 samodzielnej my¶liwskiej eskadry lotniczej byli
¿o³nierze i oficerowie 1 Dywizjonu Piechoty im. T. Ko¶ciuszki oraz oficerowie
lotnictwa radzieckiego – Polacy obywatele Zwi±zku Radzieckiego. Dnia 7 lipca
1943 r. dowódca 1 dywizji piechoty im. T. Ko¶ciuszki p³k Zygmunt Berling wyda³
rozkaz, na podstawie którego przyst±piono do formowania eskadry. Na miejsce
formowania eskadry wyznaczono lotnisko Grigoriewskoje, po³o¿one na zachód od
Sielc w pobli¿u szosy Moskwa – Riazañ. Dowódc± eskadry zosta³ kpt. pil. Czes³aw
Koz³owski, Polak urodzony w ZSRR. W stosunkowo krótkim czasie zorganizowa³ on
eskadrê i ju¿ 23 lipca wyda³ rozkaz o przyst±pieniu do szkolenia pierwszej grupy
17 uczniów – pilotów. Eskadrê podzielono na dowództwo i sztab, grupê techniczn±
i grupê uczniów – pilotów.

W dniu 19 sierpnia 1943 r. ukaza³ siê rozkaz dowódcy 1 Korpusy Polskich Si³
Zbrojnych w ZSRR na podstawie którego eskadra zosta³a przeformowana na etat
pu³ku my¶liwskiego.
Obowi±zki dowódcy obj±³ czasowo kpt. pil. Tadeusz Wicherkiewicz. W ostatnich
dniach sierpnia 1943 r. pierwsza grupa uczniów – pilotów zakoñczy³a szkolenie
podstawowe i rozpoczê³a szkolenie na samolotach bojowych.

Ostatnie dni wrze¶nia i pierwsze dni pa¼dziernika przynios³y dalsze sukcesy
szkoleniowe. Wszyscy piloci – uczniowie pierwszej grupy wylecieli samodzielnie
na samolocie bojowym Jak-1.

Pierwszymi byli: ppor. Józef Zachar¿ewski i st.
sier¿. Ryszard Ber. Wagê tego wydarzenia dla pu³ku podkre¶lono nadaniem uczniom
– pilotom stopni podoficerskich i tytu³ów podchor±¿ych. Na lotnisku
Grigoriewskoje stawa³o siê ciasno. Z tego powodu drug± i trzeci± grupê szkolono
na pobliskim lotnisku w ¯ytowie, za¶ podczas roztopów czasowo na moskiewskim
lotnisku Kubinka.

W dniu 6 pa¼dziernika pu³kowi zosta³a nadana nazwa „Warszawa”. Decyzjê
wyró¿niaj±c± pu³k nazw± stolicy lotnicy przyjêli z entuzjazmem. Warszawa by³a
dla nich uosobieniem wszystkiego co najlepsze i pierwszym celem szlaku bojowego
zapocz±tkowanego w Grigoriewskoje.

Do koñca 1943 r. pu³k wykona³ 12038 lotów szkolnych i szkolno-bojowych w
czasie 2851 godzin. 23 lutego 1943 r. przybywa na stanowisko dowódcy 1 Pu³ku
Lotnictwa My¶liwskiego „Warszawa” pp³k Jan Ta³dykin, do¶wiadczony lotnik i
wychowawca. Nowy dowódca z zapa³em przyst±pi³ do pracy. Przydzielenie pu³kowi
dodatkowego lotniska w miejscowo¶ci Wo³osowo usprawni³o znacznie program
szkolenia.

Od 9 kwietnia 1944 r. pu³k przeszed³ na etat bojowy. 28 maja 1944 zakoñczono
szkolenie. W dniu tym ¿o³nierze z³o¿yli przysiêgê. 6 czerwca 1944 r. 1 plm
„Warszawa” przebazowa³ siê na lotnisko Gostomel pod Kijowem, gdzie przebywa³ do
18 kwietnia. W dniu tym pu³k zosta³ przebazowany na lotnisko Dys pod Lublinem,
za¶ 19 sierpnia przelecia³ na lotnisko przyfrontowe Zadybie Stare ko³o
Garwolina. Do dzia³añ bojowych pu³k przyst±pi³ w sk³adzie 39 pilotów oraz 171
¿o³nierzy i oficerów personelu in¿ynieryjno – technicznego. Na wyposa¿eniu pu³k
posiada³ 39 samolotów typu „Jak-1” i jeden samolot ³±cznikowy PO-2.

Pierwsze zadanie polega³o na przeprowadzeniu rozpoznania obrony nieprzyjaciela w rejonie
Warki. Zadanie zosta³o wykonane dnia 23 sierpnia 1944 r. przez dwa samoloty „I³-2”

pod os³on± czterech „Jaków” pilotowanych przez pp³k Ta³dykina, ppor.
Gabisa, kpt. Matwiejewa i chor. Chromego oraz dwóch „Jaków” z radzieckiego 233
plm. Samoloty wróci³y bez strat.

W przededniu i pierwszych dniach ofensywy styczniowej odnotowano najwiêksze
natê¿enie lotów bojowych. Na przyk³ad dnia 16 stycznia wykonano 44 loty bojowe:
17 stycznia – 13, 18 stycznia – 40, 19 stycznia – 40 (w tym równie¿ na os³onê
pierwszej w wyzwolonej stolicy defilady wojskowej) i 20 stycznia – 49 wylotów
bojowych. W okresie od sierpnia do stycznia pu³k wykona³ 620 lotów bojowych w
czasie 602 godzin. Wiêkszo¶æ zadañ (ok. 86%) przypad³a na towarzyszenie
samolotom szturmowym, os³onê wojsk i przepraw oraz na rozpoznanie. Podczas
wykonywania zadañ bojowych piloci pu³ku piloci stoczyli cztery walki powietrzne
i 221 razy atakowali cele naziemne.

Nowym terenem dzia³añ bojowych by³ Wa³ Pomorski i Ko³obrzeg, a baz± dzia³ania
czê¶ci pu³ku od dnia 2 lutego 1945 r. sta³o siê lotnisko w Bydgoszczy .
Pierwsze za³ogi my¶liwskie, które przebazowa³y siê musia³y startowaæ natychmiast
na wykonanie dzia³añ bojowych. W bitwach stoczonych o prze³amanie Wa³u
Pomorskiego piloci 1 plm „Warszawa” wykonywali ró¿ne zadania. Do wa¿niejszych
mo¿na zaliczyæ: ataki szturmowe na si³y i ¶rodki nieprzyjaciela w rejonie –
Pi³y, Miros³awca, Z³ocienia, Lubowa, Glinowa, Ostropola, Szczecinka, Bia³yboru,
Miêdzyborza i Chojnic, rozpoznanie rejonów – Pi³y, Wa³cza, Kalisza, pomorskiego,
Z³ocieñca, Drawska, Czaplinka, Po³czyna Zdroju, Bia³ogardu, Tychowa, Bia³oboru,
Szczecinka, Cz³uchowa, Przechlewa, Chojnic, Sêpolna i Tucholi, ataki na poci±gi
nieprzyjaciela w rejonach – Lubawa i Brus oraz ataki na hitlerowski transport
samochodowy w rejonie Chojnic i Brusy. Realizuj±c zadania wykrycia ugrupowañ
czo³gów artylerii przeciwpancernej i kolumn piechoty nieprzyjaciela, piloci
pu³ku wykonali 124 loty bojowe w czasie 169 godzin. Dzia³ania te by³y ¶ci¶le
zsynchronizowane z dzia³aniami oddzia³ów l±dowych.

Dnia 13 lutego 19445 r. ginie podczas lotu bojowego ppor. Go¶ciumiñski, który
zosta³ zestrzelony przez hitlerowskiego lotnika w okolicach Ogorzeliny.
Nastêpnego dnia nie powróci³ z zadania kpt. Oleg Matwiejew. Samolot jego zosta³
zestrzelony nad Pi³± w momencie, gdy wykonywa³ atak na kolumnê czo³gów.

Od dnia 9 marca 1945 r. pu³k dzia³a³ z lotniska Miros³awiec. G³ównym zadaniem
by³a os³ona dzia³añ lotnictwa szturmowego wspieraj±cego wojska l±dowe,
prowadzenie „swobodnego polowania” w rejonie Ko³obrzegu, rozpoznanie
rejonu
dzia³añ i ca³ego wybrze¿a morskiego. Trasy lotów bojowych prowadzi³y g³ównie w
kierunku: Ko³obrzeg i Miêdzyzdroje.

Ciê¿ka strata dotknê³a pu³k w dniu 16 marca 1945 r. Podczas wykonywania lotu
bojowego zgin±³ ¶mierci± lotnika dowódca pu³ku pp³k pil. Jan Ta³dykin. Dowództwo
pu³ku obj±³ kpt. pil. Wasyl Gaszyn. Dzia³ania na Pomorzu trwa³y do 13 kwietnia
1945 r.
W tym okresie pu³k wykona³ 213 lotów bojowych w czasie 276 godzin. Piloci
stoczyli 8 walk powietrznych oraz przeprowadzili 121 szturmowañ niszcz±c 2
samochodów, 7 parowozów, 1 poci±g towarowy, 1 jeden samolot transportowy „Ju –
52”, 8 pojazdów konnych oraz ok. 4 baterii artylerii. Sukcesy te okupiono strat±
4 do¶wiadczonych pilotów i czterech samolotów „Jak-9”.

W dniu 14 kwietnia 1945 r., dla wziêcia udzia³u w operacji berliñskiej, 1 plm
„Warszawa” przebazowa³ siê z lotniska Miros³awiec na lotnisko Baranówka,
po³o¿one 30 km. od Kostrzynia.
Sytuacja lotnicza w bitwie o Berlin by³a bardziej skomplikowana jak w
poprzednich operacjach. Chocia¿, lotnictwo radzieckie i polskie panowa³o w
powietrzu, to pierwsze dni operacji obfitowa³y w liczne zaciête walki
powietrzne. Hitlerowcy rzucili do walki wszystkie jednostki lotnicze. O
natê¿eniu walk powietrznych ¶wiadczyæ mo¿e fakt, ¿e tylko w okresie od 6 do 20
kwietnia lotnicy radzieccy i polscy stoczyli 841 walk powietrznych.

W okresie operacji berliñskiej pu³k wykonywa³ trzy podstawowe zadania:

  • os³ona ugrupowañ i przepraw przez Odrê oddzia³ów 1 Armii WP w rejonach:
    Starej Odry, Welfen, Flatow, Bornicke,Weklefanz, Orarienbug;
  • ubezpieczenie dzia³ania 3 Pu³ku Lotnictwa Szturmowego na cele po³o¿one w
    rejonach: Bad – Freienwalde, Ferbellin, Dechtow, Neu Ruppin, Rethenow.
  • prowadzenie rozpoznania wojsk nieprzyjaciela g³ównie na korzy¶æ 1 Armii
    WP, przez ca³y okres trwania operacji, od rejonów wyj¶ciowych a¿ do rzeki
    £aby.

Realizacjê tych zadañ pu³k rozpocz±³ 16 kwietnia wykonaniem 12 lotów. W
drugim
dniu wykonano 10 lotów , w trzecim 88, w czwartym 65 i pi±tym 59 lotów bojowych.
Doskonale spisali siê piloci pu³ku podczas dzia³añ bojowych 19 kwietnia 1945 r.
W dniu tym stoczyli 6 wal powietrznych i zestrzelili 3 samoloty nieprzyjaciela
typu „FW – 190” nie ponosz±c strat. Podczas os³ony przepraw 10 i 21 kwietnia
stoczono 12 walk powietrznych i atakowano wiele celów naziemnych przeciwnika.
Przed rozpoczêciem dzia³añ bezpo¶rednio pod Berlinem, pu³k przebazowa³ siê na
lotnisko Lauenberg, po³o¿one 40 km na zachód od Odry. W dniu przebazowania, tj.
25 kwietnia, piloci odnie¶li dalsze trzy zwyciêstwa powietrzne. pierwsze ppor.
Haustowicz, drugie chor. Szwarc i trzecie por. Kalinowski. Z lotniska Lausberg
pu³k dzia³a³ tylko 4 dni i dnia 29 kwietnia przebazowa³ siê na lotnisko
Wejlefanz pod Berlinem. St±d wykonywano g³ównie zadania os³ony szturmowców
dzia³aj±cych w rejonie Berlina a nastêpnie os³aniano wojska l±dowe pod Kremmem i
Rupiner kanal. Nad rejonem tym dnia 1 maja odniesiono dwa zwyciêstwa powietrzne.

W dniu 2 maja pu³k przebazowa³ siê na lotnisko Mohtlow. Tutaj w³a¶nie, dnia 4
maja 1945 r. zakoñczone zosta³y dzia³ania bojowe pu³ku. Ostatnie zadanie bojowe
1 plm w II wojnie ¶wiatowej – rozpoznanie rejonu Hawelli wykonali piloci: ppor.
Bobrowski, chor. Czownicki, ppor. Haustowicz i ppor. £obacki. Lotem tym
zakoñczy³ siê szlak bojowy 1 plm „Warszawa”. Piloci 1 pu³ku stoczyli 56 walk
powietrznych, w których zestrzelono 9 samolotów hitlerowskich na pewno i 6
prawdopodobnie. Za zas³ugi po³o¿one w walce z faszyzmem oraz ofiarn± pracê na
froncie ¿o³nierze pu³ku otrzymali 146 odznaczeñ bojowych polskich i radzieckich.
Sztandar bojowy pu³ku odznaczony zosta³ Krzy¿em Virtuti Militari V Klasy.

9 maja 1945 r. w Dniu Zwyciêstwa nad faszyzmem 1 plm „Warszawa” otrzyma³
rozkaz powrotu do Polski na lotnisko w Bydgoszczy. Rozpocz±³ siê pokojowy okres
szkolenia ca³ych zespo³ów m³odych pilotów, techników, mechaników i pozosta³ych
specjalistów lotniczych.

O du¿ym wyró¿nieniu mo¿e ¶wiadczyæ fakt, ¿e pierwsze w naszym kraju
przeszkolenie pilotów na samolotach odrzutowych zosta³o przeprowadzone w 1951 r.
w 1 plm „Warszawa”. Pierwszymi szkol±cymi siê pilotami byli: kpt. Wi±cek, kpt.
Bajczykow, kpt. Gaszyn, kpt. Krepski, kpt. Paniewski, kpt. Tanana, ppor. Iwoñ i
ppor. Smolnik, a nastêpnymi: ppor. Dobrzeniecki, ppor. P³oszañski, ppor.
Hermaszewski i inni.

Piloci pu³ku nale¿eli do twórców wielu nowych ewolucji i szczególnie trudnych
szyków pilota¿owych na samolotach odrzutowych. Wielu z nich by³o uczestnikami
licznych pokazów lotniczych. Ju¿ w 1956 r. kpt. pil. Ryszard Grundman, kpt. pil.
Jerzy Figurski i kpt. Dêbowski, jako pierwsi piloci wykonali na odrzutowcach
zespo³owo figury wy¿szego pilota¿u, „Trójka” ta bra³a udzia³ w pokazach nad
lotniskiem Okêcie, a nastêpnie w pokazach lotniczych w NRD w Cottbus i
Junchwalde. Wysoko oceni³ te pokazy jeden z obserwuj±cych je genera³ów lotnictwa
radzieckiego, mówi±c „to ju¿ nie jest latanie, to wirtuozostwo”.

W nastêpuj±cych latach „trójka” rozrasta siê do „pi±tki”. „dziewi±tki”,
„delty” i „trzynastki”, które przez wiele lat zachwyca³y nas nies³ychan±
precyzj± lotu, z³o¿ono¶ci± i piêknem. Liczni piloci pu³ku brali w 1959 r. udzia³
w pierwszej s³ynnej tafli lotniczej lec±cej nad Warszaw±.

W latach 60 – tych dostarczono pierwsze w Polsce samoloty MiG-21. Bardzo
szybko piloci 1 plm „Warszawa” wyszkolili siê na tych nowoczesnych na tamte
czasy nadd¼wiêkowych maszynach.
Tak jak w okresie miêdzywojennym, tak i w latach 1945 – 2000 1 plm „Warszawa”
by³ swoist± wizytówk± polskiego lotnictwa.

Kolejne pokolenia pilotów i techników wkraczaj±ce w pu³kow± rzeczywisto¶æ,
wykazywa³y siê mistrzostwem w zawodzie i prawdziwym kunsztem pilota¿u. Do
historii pu³ku przechodz± nazwiska takich pilotów jak: kpt. pil. Grundman, por.
pil. Pietrzak, por. pil. Dzienisik, por. pil. Kwiatkowski, kpt. pil. Mikiciuk. W
ich wykonaniu groty, tafle i rombiki budzi³y zachwyt we wszystkich krajach
ówczesnego Uk³adu Warszawskiego.

W 1989 roku pu³k przezbraja siê na najnowocze¶niejsze samoloty MiG-29.

Piloci pu³ku w rekordowym czasie i jak zwykle po mistrzowsku opanowuj± technikê latania
na nowym sprzêcie. Zwiêksza³a siê ilo¶æ wizyt zagranicznych, tym razem ju¿ z
ca³ego ¶wiata, a sta³ym elementem by³ pokaz pilota¿u na MiG-29.

W 1989 r. w pu³ku rozpoczyna siê powrót do kultywowania przedwojennych,
lotniczych tradycji 1 pu³ku lotniczego. Pojawiaj± siê nowe odznaki pu³kowe,
nalepki i naszywki nawi±zuj±ce w swoim wyrazie do chlubnych tradycji.
Prze³omowym momentem, jednocz±cym historiê z dniem dzisiejszym sta³o siê ¦wiêto
Pu³ku w 1993 r., w trakcie którego rozkazem Ministra Obrony Narodowej 1 plm
„Warszawa” sta³ siê legalnym i prawowitym spadkobierc± tradycji okre¶lonych
eskadr i dywizjonów wywodz±cych siê z przedwojennego 1 pu³ku lotniczego.

Od dnia 15.05.1993 r. pe³na nazwa pu³ku brzmia³a: 1 plm „Warszawa” im. gen.
bryg. pil. Stefana Pawlikowskiego. Odwiedzaj±cy pu³k jego s³awni kombatanci tacy
jak: p³k pil W. Urbanowicz, p³k pil. W, Ko³aczkowski, p³k pil. W. £okuniewski,
p³k pil. Król, p³k pil. Sidorowicz, gen. pil. S. Skalski czy p³k pil.
Witorzeniec pozostawili na sali tradycji pu³ku wiele pami±tek i w³asnorêczne
podpisy wyra¿aj±ce rado¶æ z faktu, ¿e 1 plm „Warszawa” kultywowa³ ich tradycje i
¿e oni jako okruchy ¿ywej historii, znale¼li tu swoje miejsce.

DOWÓDCY

1 PU£KU LOTNICTWA MY¦LIWSKIEGO „WARSZAWA”

W LATACH 1943 – 2000
Stopieñ Imiê i Nazwisko Okres
pp³k Jan Ta³dykin 22.02.1944 – 16.03.1945
kpt. Wasyl Gaszyn 23.03.1945 – 24.10.1945
pp³k Tadeusz Wicherkiewicz 24.10.1945 – 20.12.1947
mjr Micha³ Bujewicz 24.12.1947 – 15.05.1949
pp³k Wasyl Bystrow 16.05.1949 – 15.02.1951
mjr Tadeusz Krepski 16.02.1951 – 11.05.1953
mjr Stefan P³oszañski 12.05.1953 – 07.10.1955

pp³k Lucjan Ka³kus 08.10.1955 – 20.01.1963
mjr Stanis³aw Mielczarek 22.01.1963 – 27.06.1964
mjr Ryszard Grundman 28.06.1964 – 11.08.1973
mjr Roman Harmoza 11.08.1973 – 21.12.1977
p³k Henryk Agnieszczak 22.12.1977 – 02.01.1984
p³k Czes³aw Biszkowiecki 02.01.1984 – 10.10.1988
pp³k Zenon Kida 08.10.1988 – 11.01.1991
pp³k Lech Majewski 11.01.1991 – 30.09.1993
pp³k S³awomir Dygnatowski 30.09.1993 – 26.02.1998
pp³k W³odzimierz Usarek 26.02.1998 – 31.12.2000
Góra strony